authority

A contentious concept that some see as a form of power while others contrast it to power.

اقتدار، مفهومی بحث‌برانکیز است که برخی آن را نوعی از قدرت و برخی دیگر متفاوت با قدرت می‌نگرند.

Authority involves a relationship between one individual or group and another, and is characterised by persuasive pressures rather than a threat of force. Authority is often linked to morality and legitimacy, but the problem with the latter link is, some argue, that legitimacy can be based upon an irrational support for an elitist leader (think of Hitler or Stalin’s legitimacy), whereas authority requires a willingness to be critical.

اقتدار، مستلزم رابطه میان یک فرد یا گروه و دیگری است و با فشارهای قانع‌کننده به‌جای تهدید اجباری متمایز می‌شود. اقتدار، اغلب با اخلاق و مشروعیت مرتبط است، اما مشکل ارتباط با دومی این است که برخی استدلال می‌کنند که مشروعیت می‌تواند مبتنی بر حمایت غیرعقلانی از یک رهبر نخبه‌گرا باشد (مشروعیت هیتلر یا استالین را تصور کنید)، حال آنکه اقتدار نیازمند میل به نقدپذیری است.

The notion becomes a universal attribute under liberalism, which argues that influence can only be exercised where it has been authorised. Authority is linked to consent, but it is misleading to think that authority does not coexist with constraint. Clearly, when a patient recognises the authority of her doctor, she acknowledges the constraints she is under, and seeks help.

این مفهوم تحت تأثیر لیبرالیسم خاصیت جهانی پیدا کرده است، لیبرالیسم استدلال می‌کند که نفوذ فقط در جایی که اقتدار باشد کارایی دارد. اقتدار با رضایت مرتبط است اما این تصور غلطی است که فکر شود اقتدار با محدودیت ملازمت ندارد. بی‌تردید، وقتی بیماری متوجه اقتدار پزشک خود باشد محدودیت‌هایی که دارد را می‌پذیرد و به سراغ معالج می‌رود.

The authority of the state, it could be argued, is inherently problematic, since authority is undermined by force, and even individuals who are not the direct recipients of the force of state are aware of the presence of this force, and this influences their attitude towards state ‘authority’. The term ‘authoritarianism’ that ought to be the opposite of authority captures the uncomfortable link between the ‘authority’ of the state, and erosion of free choice that the state implies.

اقتدار دولت، می­تواند استدلال شود که ذاتا مشکل­آفرین است، چون که اقتدار به وسیله نیروی نظامی تضعیف می­شود و همه افرادی که دریافت کننده مستقیم نیروی نظامی دولت نیستند، از حضور این نیرو آگاه هستند و این بر رفتار آنها نسبت به اقتداردولت تأثیر می­گذارد. اصطلاح اقتدارگرایی که باید مخالف قدرت باشد ارتباط ناخوشایندی بین اقتدار دولت و فرسایش انتخاب آزاد که دولت آن را بیان می­دارد می­باشد.[1]